In de manier waarop ik naar de wereld kijk spelen ironie, satire en absurdisme de hoofdrollen. Dat gaat best ver. Nog voordat ik de inhoud en de gevoelswaarde van een waarneming of gebeurtenis tot me heb laten doordringen, ben ik al aan het omdraaien, bespotten en ontkennen. De terughoudendheid (om niet te zeggen: angst) die hierin schuilt vind ik best gênant, maar ik troost me met de gedachte dat mijn eigenaardige hersenspinsels soms bij anderen een glimlach kunnen veroorzaken.
De werken die ik maak zijn, bijna vanzelfsprekend, in de eerste plaats een afspiegeling van mijn kritische en onrustige geest. Tegelijkertijd zijn ze de weerslag van iets dat "een onderzoek naar beeldtalen" zou kunnen heten. Ik ben erg geïnteresseerd in de verscheidenheid aan beeldtalen die er in de kunsten en in het "gewone" maatschappelijk verkeer worden gebezigd, en vind het vooral fascinerend hoe de betekenis die aan bepaalde beelden wordt gegeven kan veranderen door de context.
In the way I view the world, irony, satire, and absurdism take center stage. And I take that quite far. Even before I’ve fully absorbed the content or emotional weight of an observation or event, I’m already in the process of flipping it, mocking it, or denying it. The restraint (not to say: fear) that underlies this reflex is something I find rather embarrassing, but I comfort myself with the thought that my odd musings occasionally manage to bring a smile to someone’s face.
The works I create are, almost inevitably, first and foremost a reflection of my critical and restless mind. At the same time, they are the outcome of what could be called an exploration of visual languages. I’m deeply interested in the variety of visual languages used both in the arts and in everyday social interaction, and I’m especially fascinated by the way the meaning assigned to certain images can shift depending on the context.
Website
