The Last Letter
Ik ben gefascineerd door de vraag: hoe kan het, dat mijn familiegeschiedenis van lang geleden zijn weg vindt door de ruimte en de tijd en soms plotseling bij mij opdoemt? En ook mijn leven beïnvloedt? Ik wil met een open blik naar die tijd kijken. Het is een liminale tijd, waarin wat was er niet meer is, ik kan er niet bij komen. Het is vluchtig, de invloed die het heeft op mijn leven is voor mij ongrijpbaar. Ik zie deze tijd als een ruimte, die ik voorzichtig betreed en ik kom van alles tegen. Het is een ontdekkingsruimte vol verhalen en geheimen, schimmen die ongecontroleerd opdoemen en weer vertrekken. De verhalen bestaan uit flarden van herinneringen en gebeurtenissen die nooit zijn verwerkt. De ruimte is steeds in beweging. De ruimte voelt soms leeg, vanwege het zwijgen en de verdwenen herinneringen. En soms overweldigend kleurrijk, omdat je zoveel emoties van verlangen en verlies tegelijk kunt voelen.
De inspiratie voor deze ontdekkingstocht is mijn familieverhaal. Dit speelt zich af in WOII in het voormalige Nederlands-Indië, waar mijn moeder als kind met haar broer en zus, samen met mijn oma, gevangen zat in verschillende Japanse interneringskampen. Mijn opa Klaas is in die tijd vermist geraakt in het verzet tegen de Japanners en nooit meer teruggevonden. Maar zijn brieven aan mijn oma zijn er nog altijd.
In een multimediale tentoonstelling nodig ik je uit om door de ruimte te lopen, die de tijd verbeeldt tussen mijn familieverhaal en mijn leven nu. De installatie is ruimtelijk, prikkelt meerdere zintuigen en heeft een element van mysterie, waardoor je een beetje verdwaalt. Misschien hebben we allemaal wel een verhaal in onze familiegeschiedenis, dat nog moet worden ontdekt?
The Last Letter
I’m fascinated by the question: how has my family’s history from long ago managed to find its way through space and time to suddenly arrive at my door? And to influence my life? I like to explore time with an open mind. A time that’s fleeting, where what once was no longer is, and which I can’t seem to fully grasp. Its influence on my life is beyond my reach. I see this time as a space which I cautiously enter, ready to encounter whatever may emerge. It is a place of discovery, full of stories and secrets, spirits which unexpectedly appear and then fade. Stories which arise through flashes of memories and experiences left open. The space is constantly shifting. It sometimes feels empty, from faded or suppressed memories. And sometimes overwhelmingly full and coloured, with desires and loss at once apparent.
My family story has inspired this quest. It plays out during WWII in the former Dutch East Indies, where my grandmother and her young children – my mother and her brother and sister - were held prisoners in a Japanese internment camp. My grandfather Klaas went missing while resisting the Japanese army and was never found. His letters to my grandmother however remain.
In this multi-media exposition, I invite you to explore the space depicted between my family’s story and my life today. The installation is spatial, it stimulates different senses and has a mysterious quality through which you can somewhat lose yourself. Perhaps we all have stories from our histories yet to be discovered?
Instagram
